Perły słodkowodne

Najpopularniejsze i najtańsze perły, hodowane dziś na skalę masową, przede wszystkim w Chinach. Stanowią podstawę oferty sklepów jubilerskich w Polsce. Dwie podstawowe cechy odróżniające tradycyjnie hodowane perły słodkowodne od ich słonowodnych odpowiedników to słabszy połysk i mniej regularne kształty (forma kulista jest tu niezmiernie rzadka). Od dziesięcioleci hodowcy eksperymentują z technikami hodowli, które mogłyby pomóc w uzyskaniu kamieni lepszej jakości, dzięki czemu coraz częściej udaje się znaleźć pojedyncze egzemplarze o wyróżniającej się urodzie. Takie właśnie rzadkie egzemplarze pereł słodkowodnych – dorównujące urodą perłom morskim – oferujemy pod marką Gemlord.

Perły słodkowodne są na ogół mało urodziwe, ale w sklepie Gemlord oferujemy ich rzadkie egzemplarze o bardzo wysokiej jakości

Technologia hodowli

W hodowli pereł słodkowodnych stosowanych jest wiele różnych technik, które dokładniej omawiamy w artykułach na naszym blogu. Tradycyjną metodą stosowaną powszechnie do początku XXI wieku (i wciąż jeszcze praktykowaną) była hodowla bezjądrowa, w której do tkanki płaszczowej małża wszczepiano kilkadziesiąt fragmentów nabłonka, z których każdy mógł wytworzyć perłę. Z jednej muszli można było w ten sposób uzyskać do 50 kamieni, przy czym brak wzorca kształtu w postaci jądra powodował, iż były one najczęściej owalne lub spłaszczone. Egzemplarze kuliste są niezmiernie rzadkie i na ogół wykorzystywane do produkcji biżuterii, w której perła występuje pojedynczo (kolczyki, zawieszki, pierścionki). Brak jądra ma również swoje konsekwencje w postaci dłuższego czasu wzrostu, niezbędnego do uzyskania dużej perły – technika ta wymaga kilkuletniego cyklu hodowli (uzyskanie egzemplarzy powyżej 10mm może wymagać 6-7 lat).

Od dawna również eksperymentowano z hodowlą jądrową, jednak do początku XXI wieku osiągane rezultaty były dalekie od doskonałych. Przełom przyniosły tu nowe techniki opracowane w bieżącym stuleciu dotyczące hodowli gonadowej dużych pereł jądrowych (2012, Edison) i mniejszych, również jądrowych, hodowanych w płaszczu (2018, nowe perły słodkowodne). Od tego czasu obserwuje się coraz większy udział nowych technik i stopniowe odchodzenie od metod hodowli tradycyjnej.

Barwy i rozmiary pereł słodkowodnych

Perły słodkowodne występują w całej gamie kolorów - od białej, kremowej, złocistej, przez kolory pastelowe, aż po głęboki fiolet. Poddawane są one również procesom wybielania, w sposób sztuczny uzyskuje się także barwy fantazyjne: srebrzyste, czerwone, zielone, niebieskie, brązowe, również czarne. Większość pereł słodkowodnych osiąga rozmiar od 3 do 12 mm, a ostatnio uzyskuje się nawet rozmiary zbliżone do 20 mm.

Różowe, brzoskwiniowe czy też lawendowe to barwy charakterystyczne dla pereł słodkowodnych

Miejsca hodowli

Hodowla pereł słodkowodnych jest zdominowana przez Chiny, choć spotykana bywa również niskoskalowa produkcja w innych rejonach świata (która ostatnio zamiera). Nie popełnimy dużego błędu mówiąc iż 100% tych pereł pochodzi z Chin.

Historia

Już w XII wieku Chińczycy eksperymentowali z hodowlą blistrów w muszli mięczaków słodkowodnych, a uzyskiwane przez nich twory do roku 2020 nazywano perłami. Współczesne metody hodowli pereł słodkowodnych datują się jednak na pierwszą połowę wieku XX i zostały opracowane w Japonii.

Pierwsze próby hodowli pereł słodkowodnych podejmowano już w latach dwudziestych w japońskim jeziorze Biwa, gdzie próbowano wykorzystać technologię stosowaną w hodowli pereł Akoya. Użycie jąder przynosiło jednak rezultaty dalekie od oczekiwanych i ostatecznie hodowla pereł słodkowodnych została zdominowana przez technologię bezjądrową, której wynalazcą był dr Fujita.

Prace nad hodowlą pereł słodkowodnych na jądrach były jednak kontynuowane, a z uwagi na zanieczyszczenie wód w jeziorach Japonii, w latach dziewięćdziesiątych XX wieku przeniesiono je do Chin. Na początku XXI wieku na rynku zaczęły pojawiać się różne formy uzyskiwane z hodowli jądrowej jednak prawdziwy przełom przyniosła dopiero druga dekada obecnego stulecia, kiedy to opracowano metody pozwalające na hodowlę pereł o kształcie kulistym. Od tego czasu obserwuje się systematyczne odchodzenie od hodowli bezjądrowej na korzyść nowo opracowanych metod.